Eylül

Yaz biterken sonbahar kapıdan yavaÅŸ yavaÅŸ içeri girerken, sıcaklığın verdiÄŸi rehavet üstümüzden gitmeye, farkındalıklar sorumluklar hissedilmeye baÅŸlıyor. Eylül ayı aÄŸustos böceÄŸi olmadığımız için, karınca gibi kışı da düşünerek sorumluklarımızı daha da hissetmeye baÅŸladığımız bir ay. DeÄŸiÅŸimlerin her konuda en yoÄŸun olduÄŸu bir aydayız. Okullar açılıyor çok yoÄŸun bir nüfus sirkülasyonu olacak, bazı ÅŸehirler canlanacak bazı ÅŸehirler daha da sakinleÅŸecek. Bu durum bir ekonomii ve vatandaÅŸlara maliyet olarak yansımaya baÅŸlayacak. Kış gelirken doÄŸalgaz, ısınma, enerji maliyetleri canımızı daha da yakmaya devam edecek.  21 yıldır uygulanan politikaların, aslında buna politika da denebilir mi bilemiyorum. Bu devirde uygulanan politika, dünya piyasalarının likidite bolluÄŸunda oluÅŸan düşük maliyetli ucuz dövizle borçlanarak, bu dövizi piyasayı düşük maliyetle fonlama da kullanarak, ekonomi de sanal bir lale devri yaÅŸatmak. Aslında Babacan efsanesi bu kadar basit. Devlet fabrika iÅŸletir mi deyip, bütün devletin, milletin olan kitleri sattılar. Tekelden, TüpraÅŸa, Sümerbank’tan, Sekaya ne varsa sattılar. ( Bunları söyleyip bütün kitleri sattıktan sonra, günümüzde birçok market varken Tarım Kredi marketleri kurup büyük bakkalcılıkla övünmek ayrı bir ironi olsa gerek. ) Bu alınan borçlar yetmedi, vatandaÅŸlığımızı 250 bin dolara düşürüp buradan ev, arsa, mülk alan yabancıya yanında promosyon olarak verdiler. Bunlarda yetmedi durmadan vergi barışı yaparak, borcunu zamanında ödeyen vatandaÅŸları cezalandırarak kaynak oluÅŸturdular. Bu da yetmedi, dışarıdan kaynağı tam olarak belli olmayan paraları çok cüzzi vergilerle yasal duruma sokup piyasaya sürdüler. Kaynağı belli olamayan paraların bir yerde aklanmasına sebep oldular. Her ay cari açığı azaltan net hata noksanın bir kısmı bu paralardan oluÅŸuyor. Ãœlke arazilerini arsaya çevirerek, üzerine konut yapıp bunu yabancıya satarak kaynak elde etme iÅŸlerinin artık sonuna geliniyor. Göçler ve konut satışında elde edilen vatandaÅŸlıkla bozulan ülke demografisi artık toplumsal bir tepkiye sebep olmaya baÅŸladı. Dünya ekonomileri de yükselen enflasyona karşı, bizden ters olarak faiz artırımına giderek, piyasaya döviz giriÅŸinin maliyetini git gide yükseltiyorlar. Bugüne kadar üretmeden çeÅŸitli dolambaçlı yollarla oluÅŸturulan kaynaklarla, en alt gelir grubunda olan vatandaÅŸları sosyal yardımlarla, kendi seçmen kitlesine çevirerek konsolide ediyorlardı. Bu kitleyi git gide sosyal yardımlara alıştırarak çalışmadan alt düzeyde de olsa yaÅŸamlarını saÄŸladılar. Bu da piyasa da bu kitlenin emeÄŸine ihtiyacı olan iÅŸ dünyasını sıkıntıya düşürdü. Ä°ÅŸ dünyası İşçi bulamaz duruma geldi. Bu durum patronları göçmenlerden medet umar hale getirdi. Ama artık artan enflasyon bu kitleye yapılan yardımları kadük bıraktı.  Uzun lafın kısası üretmeden, çalışmadan, borçla oluÅŸturulan kaynakların ulufe gibi dağıtılıp seçmen kitlesi oluÅŸturma politikalarının sonuna gelmiÅŸ bulunuyoruz. Bizim gibi bir ülke Venezuela, Rusya, Arap ülkeleri gibi doÄŸal kaynakları olan bir ülke deÄŸil. Bu ülkeler doÄŸal kaynaklardan elde ettikleri gelirin bir kısmını alt gelir gurubu, halka pay ederek, oluÅŸacak toplumsal tepkilerin önüne geçiyorlar. Bu sayede biraz keyiflerine göre ülkelerini yönetebiliyorlar, hukuk pek aranmıyor. Bizim bu ülkeler gibi doÄŸal kaynaklarımız olmadığı için keyfi yönetim lüksümüz bir yere kadar sürer, orada duvara toslar. Sonuçta insanlar ekmek ister, geçinmek ister, bu saÄŸlanmayınca da homurtular yükselmeye yavaÅŸ yavaÅŸ baÅŸlar.  Bizim doÄŸal kaynaklarımız yok bir yerde iyi ki de yok, biz üretmek çalışmak zorundayız. Bunun içinde saÄŸlam bir hukuk sistemimiz olması gerekiyor. Koyulan kanunların uygulanması ve bu kanunlar önünde tüm yöneten yönetilen vatandaÅŸların eÅŸit olması mecburi. Hukukun olmadığı bir yere hiç kimse parasını yatırmaz, yatırım yapan biri yarın başına ne geleceÄŸini bilmek ister. Kanunların eÅŸit olarak uygulandığı her ülke elinde sonunda refaha kavuÅŸur. Ä°lk önce adalet ve hukuku temin etmeliyiz ki yarınlara umudumuz olsun. Eylül demiÅŸken eylül ayına atfedilen Alpay’dan güzel bir ÅŸarkıyla yazımızı noktalayalım…
Eylül'de Gel
Eylül'de gel
Eylül'de gel
Eylül'de gel
Okul yolu sensiz
Ölüm kadar sessiz
Geçtim o yoldan dün
İçim doldu hüzün
Yapraklar solarken
Adını anarken
Bekletme ne olur
Gelmek zamanı gel
Yok, yok, yok