Türkiye' de Küçük  Çiftçinin Yaşam Mücadelesi

Türkiye'de küçük bir çiftçi olmak, pek çok zorluk ve yaÅŸam mücadelesiyle doludur. Küçük çiftçiler, tarımsal üretimde modernleÅŸme ve büyük ölçekli tarım iÅŸletmelerinin yaygınlaÅŸması nedeniyle ekonomik baskılarla karşı karşıya kalmaktadırlar. AÅŸağıda küçük çiftçilerin karşılaÅŸtığı temel zorluklardan bazılarını  sıraladım;

1. Ekonomik Zorluklar:  Küçük çiftçiler genellikle büyük ölçekli tarım iÅŸletmeleriyle rekabet etmekte zorlanırlar. Girdi maliyetlerinin yüksek olması (gübre, tohum, ilaç vb.), pazarlama ve satış zorlukları, düşük kâr marjları, ve borç yükleri gibi finansal sıkıntılar çiftçilerin yaÅŸamını zorlaÅŸtırıyor.

2. Pazar EriÅŸimi:  Küçük çiftçiler, ürünlerini geniÅŸ pazarlara ulaÅŸtırmakta zorlanıyorlar. Aracılar nedeniyle ürünlerini düşük fiyatlardan satmak zorunda kalabiliyorlar. Büyük perakende zincirleri ile rekabet etmek de oldukça güçlük çekiyorlar.

3. Ä°klim DeÄŸiÅŸikliÄŸi ve Çevresel Faktörler:  Ä°klim deÄŸiÅŸikliÄŸi, aşırı hava koÅŸulları ve doÄŸal afetler küçük çiftçilerin üretim süreçlerini olumsuz etkiliyor. Su kıtlığı, erozyon, toprak kalitesinin düşmesi gibi sorunlar, tarımsal üretimde ciddi düşüşlere neden olabiliyor.

4.  Devlet Destekleri ve Politikalar :  Devletin saÄŸladığı tarımsal destekler ve teÅŸvikler çoÄŸu zaman yetersiz kalıyor. Ayrıca, bürokratik süreçler ve yeterli bilgiye ulaÅŸma zorlukları küçük çiftçilerin bu desteklerden tam anlamıyla faydalanmalarını da engellyor.

5.  EÄŸitim ve Teknolojiye EriÅŸim : Küçük çiftçiler, modern tarım teknikleri ve teknolojilere eriÅŸimde zorluk çekiyorlar.  EÄŸitim eksikliÄŸi, verimliliÄŸi artırmak için gereken bilgiye ulaÅŸmayı engelliyor.  Ayrıca, yeni tarım teknolojilerine yatırım yapmak küçük çiftçiler için oldukça  maliyetli oluyor.

6. Sosyal ve Kültürel Zorluklar:  Kırsal kesimlerdeki demografik deÄŸiÅŸimler, genç nüfusun kentlere göç etmesi gibi faktörler, küçük çiftçilerin sosyal yapısını etkiliyor. Ayrıca, tarımın giderek daha az kazançlı bir sektör olarak görülmesi, gençlerin bu alana ilgisini azaltıyor.

Ãœlkemizde  yıllardır uygulanan yanlış politikalar ile küçük çiftçi üretimden çekilerek ÅŸehirlere göç ettirilmiÅŸtir. ÅžehirleÅŸme oranımız yıldan yıla yükselerek köylerin boÅŸalmasını saÄŸlayan iktdarlar bunu  bir baÅŸarı hikayesi olarak göstermiÅŸlerdir. Küçük çiftçiyi köylerde tutarak bal kovanlarını oluÅŸturan petek gözleri gibi hem üreterek hemde nüfuzumuzu dengeli dağılımını saÄŸlayarak daha ferah bir yaÅŸama Türk toplumu kavuÅŸabilirdi. Eskiden ekonomik krizler yaÅŸandığında Türk toplumu açlıkla sınanmıyordu. Küçük çiftçiler kışlık, yazlık erzaklarını kendi tarlalarında üretip, ahırlarında yetiÅŸtiriyorlardı. Ãœretikleri bir kısım ürünlerini de ÅŸehirlerde yaÅŸayan yakınlarına göndererek, onların da ekonomik kirizi daha az hasarla atlatmalarına yardımcı oluyorlardı. Cumhuriyetin kurulduÄŸu yıllardaki gibi tarım ile sanayi birlikte  kurgulayarak destekleyebilseydik, belki bugün bir Konya büyüklüğündeki  Hollanda’nın baÅŸarılarının çok ötesine geçebilirdik. Ãœlkemizin tarımının ve toplumunun en temel taşı olan küçük çiftçiyi yok ederek, tarımsal üretimi körleÅŸtirdik ve geliÅŸimini yok ettik. Åžimdi yavaÅŸ yavaÅŸ bunun farkına varıldığı görülüyor ama tüpten çıkan diÅŸ macunu gibi vatandaÅŸlarımızı  köylerine geri döndürüp, tarımı hiç bilmeyen nesillere  yeniden öğretip,  köylerin cıvıl cıvıl olduÄŸu bir yaÅŸamı kurmanın zorlukarını yaşıyoruz. TeÅŸvikler oluyor ama artık ÅŸehir hayatına alışan nesiller köy yaÅŸamına dönmek istemiyor. Küçük çiftçiyi  destekleme programları oluÅŸturularak onların yeniden tarımsal üretime dönmeleri saÄŸlayacak politikalar oluÅŸtuluması gerekiyor.  Gelecekte yaÅŸanması muhtemel gıda krizlerine Türk toplumu olarak güçlü bir ÅŸekilde girmeliyiz. Bu çalışmaların yan faydasıda ÅŸehirlerde azalan nüfus ile  birlikte daha ferah ÅŸehirlere kavuÅŸmamız olacaktır.

Bütün bu zorluklara rağmen, küçük çiftçiler Türkiye'nin tarım sektörünün bel kemiğini oluştuyorlar ve kırsal ekonominin devamlılığı için hayati önem taşıyorlar. Ancak bu mücadele, genellikle büyük özveri ve dayanıklılık gerektiriyor. Gençlerimizi tarımın yeni neferleri olarak teşvik ederek tarımsal üretimi acilen gençleştirmemiz gerekiyor. Yoksa ülkemizi gıda güvenliği için hiç kolay yıllar beklemiyor.